S10 maakte indruk met haar lied ‘De Diepte’ op het Songfestival. Het lied is een schreeuw uit de diepte, vanwege een relatie die is stukgelopen. “Hier in de diepte hoor ik steeds maar weer jouw naam… Ik zit diep en ik wil jou niet laten gaan.”
Ken je het gevoel dat, dat je droom niet uitkomt
Ben je wel eens bang dat het altijd zo blijft
Want het regent alle dagen en ik zie geen hand voor ogen
Jij en ik toch samen, dat zou altijd zo zijn
S10 weet waar ze over zingt. De zangeres worstelde met depressie. De woorden die ze zong, zijn diep door haar heengegaan. Iemand schreef over haar Songfestival-performance: “Ze trad niet op, ze communiceerde met ons via haar muziek. Het is zo echt, zo betoverend mooi, geweldig.”
Dat is raak gezegd. Het ene optreden is namelijk het andere niet. Je voelt of iemand meent wat hij zingt. Of dat het alleen maar entertainment is, wat deuntjes en dansjes om het publiek te pleasen. Of dat een artiest iets van zijn of haar hart blootlegt.
Het vraagt moed om de diepte in jezelf onder ogen te komen. David doet dat vaak in de Psalmen. ‘De Diepte’ van S10 lijkt wel een verre echo van Psalm 130: “Uit de diepte roep ik tot U.” Daar heb je echt lef voor nodig, om toe te geven: ik zit diep, mijn dromen zijn stukgevallen in duizend stukjes. En toch. Juist in de diepte kan er onverwacht licht doorbreken. C.S. Lewis zei ooit: “Voor gebroken dromen is het geneesmiddel: Droom opnieuw. En dieper.”
