Het kan ineens over zijn. Er is nog niks aan de hand als de kotter Z 525 het ruime sop kiest. De bemanning is ervaren, de ‘Sylvia Mary’ zeewaardig, de zee kalm. Wat kan er nu gebeuren?
Op tong wordt er gevist. Dan, plots, een dreun. Een rots! De 24 meter staal begint te zinken. Een scheepshoorn klinkt nog even. Dan sluit het water zich. Alsof er nooit een trotse ‘Sylvia Mary’ is geweest. Welk voordeel heeft de mens van al z’n zwoegen?
Het levenswerk van Piet Kramer ligt op de bodem van het Kanaal. Zo, van het een of andere moment is-ie alles kwijt. Behalve z’n familie. Die is gered. Dat dan weer wel. Goddank.
