Hoe normaal is het dat jij er bent? En dat jij jij bent geworden en niet iemand anders? Nou, dat spreekt niet echt vanzelf. Aan jouw leven ging een zenuwslopende afvalrace vooraf. Meer dan honderd miljoen (!) deelnemers stonden aan de start. Al die miljoenen deelnemers begonnen te zwemmen, langs elkaar, over elkaar, door elkaar. Het was een wedstrijd op leven en dood. Want geen van die deelnemers had lang te leven, in ieder geval niet langer dan vierentwintig uur.
Het wonderlijke is: van al die deelnemers, die zaadcellen, zou er maar eentje de finish halen. Die zou winnen en de vrouwelijke eicel bevruchten. Door dat wonder ben jij jij geworden. Jij bent de uitkomst van een bloedstollende, zenuwslopende en dodelijke afvalrace. Biologisch gezien ben je al een winnaar voor je geboren bent.
De beroemde natuurkundige Albert Einstein zei ooit: “Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is, of doen alsof alles een wonder is.” Dingen ‘normaal’ vinden is dodelijk. Het verandert je in een chagrijnige, verwende mopperkont. Zo ging het ook met het volk Israël in de woestijn. Ze gingen het normaal vinden dat God hen had bevrijd uit de slavernij van Egypte. Dat Hij hen dagelijks voedde met kwakkels en manna. Ze gingen mopperen: “Hè bah, niet weer die kwakkels!”
Jij bent de uitkomst van een zenuwslopende afvalrace!
Dingen normaal vinden is de doodsteek voor dankbaarheid. Floris Bakels was een jonge, succesvolle advocaat. Hij had een zorgeloos leventje en maakte graag 'joy rides' met zijn auto. Tot in 1940 de oorlog uitbrak. Floris ging verzetswerk doen, werd opgepakt en onderging een lijdensweg door Duitse gevangenissen en concentratiekampen. Daar leerde hij: alles kan van je afgenomen worden. Brood, water, vrienden, veiligheid, je Bijbel, gezondheid… álles! “De mens is vaak ongelukkig omdat hij ondankbaar is,” schreef Floris op zaterdag 2 januari 1943 in zijn dagboek. “Ondankbaar is hij omdat hij niet beseft wat hij heeft, en dat hij dat uit genade heeft, zonder het te verdienen (hij verdient niets). Wij hebben hier geleerd dat alles genade is (…). Besef dus voortdurend bij alles wat je ziet, eet, ruikt, voelt, ondervindt, leest: dit is genade. Bedenk steeds: Het kan ook anders.”
Ook in de kerk kun je dingen ‘normaal’ gaan vinden. Dat je tijdens de verkondiging van het Evangelie denkt: dat verhaal ken ik nou wel. Maar hoe normaal is het Evangelie? God die mens werd, op aarde rondwandelde, aan een kruis werd vastgespijkerd voor onze zonden, in het graf werd gelegd… en weer opstond! Die Zijn eigen Geest gaf, die in ons hart wil wonen… ons ‘wonder-ogen’ wil geven. Zodat je Christus gaat zien en stamelt: “Dit is niet normaal.”
