De muziek van kerken als Hillsong en Bethel Church wordt steeds populairder. Ook bij refojongeren. Wat vooral opvalt aan deze muziek: het is ontzettend ‘heilig’. Vol extase en overgave zie je een band en duizenden mensen zingen. “Break every chain!” “What a beautiful name.” “I am no longer a slave to fear...”
Iedereen zingt mee en heeft een hemelse, gelukzalige uitdrukking op het gezicht. Allemaal jonge, hippe en mooie mensen. Het heeft iets aantrekkelijks. Maar is het ook niet wat eenzijdig? In hoeverre wordt het echte leven zichtbaar? De pijn en gebrokenheid waar iedereen mee te maken heeft, ook als je gelooft. God kan voelen als de grote afwezige. Naar Wie je het wil uitschreeuwen. Roepen. Klagen...
God kan voelen als de grote afwezige.
Columnist Rimme Mastebroek schreef een paar jaar geleden een rake column over Hillsong voor Beam.nl. Hij ging in op de ‘succesverhalen’ die hij vaak hoorde in Hillsong-achtige kerken (ook C3 en City Life Church). Zoals dit getuigenis: “Ik wilde graag een nieuwe baan. Maar eerst ging ik op vakantie. Toen bad ik: ‘God, als ik terugkom van vakantie wil ik een nieuwe baan hebben. Dus vóór 2 augustus, graag.’ En ja hoor, toen ik terugkwam van vakantie lag er een aanbod op de deurmat. Jezus is groot!”
Rimme: “Ik snap de aantrekkingskracht van de Hillsong-kerken heel goed, met hun blije mensen, hypermoderne media en steengoede muziek. Maar soms doet het mij denken aan een façade. Een dikke laag make-up...”
Maar gelukkig is moderne worship meer dan alleen Hillsong, Bethel Music en Jesus Culture. Zo maakt iemand als Stuart Townend muziek met een rijke, diepe, Bijbelse inhoud, zoals het indrukwekkende ‘How deep the Father’s love for us’. Ook de Canadese zanger Brian Doerksen kiest er bewust voor om niet alleen ‘blije liedjes’ te zingen. Hij zingt ook (klaag)psalmen. In EO-blad Visie zei hij: “Aanbidding is overgave, en daar hoort eerlijkheid en kwetsbaarheid bij. Als ik naar God toe ga, ga ik helemaal – inclusief de rottigheid die ik doe en tegenkom. Dus mag ik klagen en treuren...”
"Veel christelijke muziek voelt vaak zo nep, zo onecht.” - Bono
In 2010 ging Doerksen door een diepe geloofscrisis. “Alle mooie, christelijke woorden die ik voor die tijd gebruikte, voelden als zaagsel in mijn mond; ze leken ontdaan van elke betekenis.” God gebruikte de psalmen om hem uit deze crisis te halen. “De psalmen gaven me woorden om te bidden, toen ik die niet meer had.”
Bono, zanger van de Ierse band U2, zei onlangs dat veel christelijke muziek hem tegenstaat. Waarom? “Het voelt vaak zo nep, zo onecht.” Hij heeft meer op met de rauwheid van de psalmen en maakte daar zelfs een documentaire over. “De psalmist is brutaal eerlijk over zijn explosieve vreugde, maar ook over zijn diepe verdriet en verwarring. Ik vraag me vaak af: waarom is hedendaagse kerkmuziek niet meer zo?”
