Ooit was er een rabbi bezorgd over zijn jonge vriend die wel erg veel van geld en bezit hield. De rabbi nodigde zijn vriend uit in zijn huis en leidde hem naar het raam.
“Wat zie je?” vroeg de rabbi aan zijn vriend. Daarbuiten was een schoolplein en de vriend zei: “Ik zie kinderen spelen.”
Toen pakte de rabbi een kleine handspiegel en hield die voor het gezicht van zijn vriend.
“Wat zie je nu?” vroeg de rabbi.
“Nu zie ik mijzelf,” zei de vriend.
De rabbi reageerde: “Is het niet vreemd, dat als er een klein stukje zilver tussen jou en de wereld komt, je alleen nog maar jezelf ziet?”
