“Er bestaat niet zoiets als niets aanbidden. Iedereen aanbidt. De enige keuze die we hebben is wie we aanbidden. En een uitstekende reden om één of andere god of spiritueel iets te aanbidden, is dat vrijwel alle andere dingen die je aanbidt je levend zullen verslinden.
Als je geld en materiële zaken aanbidt, dan zul je nooit genoeg hebben. Aanbid je je eigen lichaam, schoonheid en sexappeal en je zult je altijd lelijk voelen; als tijd en leeftijd hun sporen trekken, sterf je duizend doden voordat ze je uiteindelijk begraven. Aanbid macht, je zult je altijd zwak en bang voelen en je zult steeds meer macht over anderen nodig hebben om de angst de baas te blijven. Aanbid je verstand, dat men je zo slim vindt – je zult je uiteindelijk dom voelen, een oplichter, altijd bang dat ze je door zullen krijgen…”
Dat zei de Amerikaanse schrijver David Foster Wallace. Hij was geen christen, maar dit voelde hij haarscherp aan: niet aanbidden is geen optie. Ieder mens doet aan ‘worship’.
Wie of wat aanbid jij?
