Frankrijk is in shock. Ruim twee weken geleden werd geschiedenisleraar Samuel Paty op straat onthoofd. Gisteren dook rond negen uur plotseling een man met een mes op in de Notre-Dame in Nice. Hij vermoordde drie bezoekers. Een 60-jarige vrouw werd de keel doorgesneden, volgens de politie was ze 'nog net niet onthoofd'. De dader, een illegale Tunesiër, werd neergeschoten door de politie en ging op de brancard door met het aanroepen en prijzen van Allah.
Veel mensen in Frankrijk zijn woedend. Over moslimactivisten die na de onthoofding van Samuel Paty steeds waarschuwden voor een golf van ‘islamofobie’. En over mensen die zeggen dat die cartoons over Mohammed ook wel érg provocerend zijn – lok je dan geen geweld uit?
De donkere wolken boven Frankrijke en Europa dwingen ons om opnieuw te zoeken naar onze fundamenten.
“De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar er bestaat ook nog zoiets als fatsoen,” schreef het Reformatorisch Dagblad deze week in een commentaar. Natuurlijk, fatsoen is belangrijk. Maar het maken van een ‘onfatsoenlijke’ cartoon is nog even wat anders dan het onthoofden van onschuldige burgers. Deze twee ‘kwaden’ verhouden zich tot elkaar als een mug tot een olifant.
Bovendien, de burgers die bruut zijn vermoord, waren helemaal geen cartoonisten. “Het gaat niet alleen om cartoons,” schreef Anne Rosencher, hoofdredacteur van het Franse blad L’Express. “Het gaat ook om synagogen en kerken, om de gelijkheid tussen man en vrouw, om onze oude en recente geschiedenis, om onze cultuur en onze gewoonten: de islamisten haten alles van ons.”
Wie of wat geeft ons ruggengraat en houvast?
De aanslagen leggen een belangrijk verschil tussen christendom en islam bloot. In de islam is het belangrijk om de eer van Allah en Mohammed te verdedigen. Bij Christus is dat wat lastiger. Hij is Zelf een spotprent geworden en liet zich naakt aan een kruis vastspijkeren. Vrijwillig. Zo’n God heeft weinig trots die je nog zou kunnen krenken. Christus overwon door de ultieme vernedering, Paulus noemde dat ‘het dwaze van God’ (1 Korinthe 1:25).
Donkere wolken pakken zich samen boven Frankrijk en Europa. Het dwingt ons opnieuw te zoeken naar onze fundamenten. Hoe voorkomen we dat we verlamd raken van angst, en deze onthoofdingen tot ‘ontzieling’ leiden? Wie of wat geeft ons ruggengraat en houvast? De moslimterroristen hebben donderdag een kerk als doelwit als kerk uitgekozen… zou dat een reden hebben?
