Er was eens een kerk die het ‘Onze Vader’ minder aanstootgevend wilde maken. Elke kerkganger mocht wegstrepen wat hem of haar niet aanstond.
De eerste stond op en zette een dikke streep door het woord ‘onze’. “God is toch niet ook de God van mijn geweldige dronken buurman”, zei hij.
Een tweede stond op en kraste het woord ‘Vader’ door.
“Achterhaald, zo’n mannelijk woord. God kan toch ook je moeder zijn”, zei ze.
En zo kraste en streepte de gemeente. Toch bleven er een paar woorden staan. Niemand had het lef deze tekst door te krassen.
Tussen alle krassen en strepen stond: “Vergeef ons onze schulden.”
