In deze tijd worden er heel wat helden een kopje kleiner gemaakt. In Amerika moest het standbeeld van Columbus eraan geloven. In België is een standbeeld van Koning Leopold II weggehaald. In Bristol viel slavenhandelaar Edward Colston van z’n sokkel en belandde in het water. In Rotterdam is het standbeeld van zeevaarder Piet Hein beklad.
Al die woede is wel te begrijpen. Google maar eens op Koning Leopold II. Dat was geen lieverdje. Onder zijn leiding werden in Congo miljoenen mensen, waaronder kinderen, verminkt en vermoord. Verdient zo iemand nou een standbeeld? Hup, weg ermee!
Wie ‘deugt’ er nou echt?
Alleen... welke helden houden we op deze manier nog over? Wie ‘deugt’ er nou echt? Zelfs die helden uit de Bijbel gedroegen zich nou niet echt christelijk. Noach lag naakt en dronken in zijn tent; Simson bezocht een hoer en was ook niet vies van geweld; David liet Uria vermoorden omdat hij zijn vrouw in bed wilde hebben. Petrus pleegde hoogverraad en sloeg met z'n zwaard ook nog eens iemands oor af (Joh. 18:10). En de helden van vandaag? De nieuwe Mozes die ons kan bevrijden is nog niet opgestaan. Trouwens, die oude Mozes verdient ook geen standbeeld. Hij sloeg een Egyptenaar dood en verstopte de man daarna in het zand (Exodus 2). Alsof er niks was gebeurd.
Wat een puinhoop is deze wereld. Geen held, geen richter(es) of bevrijder kan ons wegvoeren uit het land van de dood. Niemand! Het is om te huilen.
Geen held, geen richter(es) of bevrijder kan ons wegvoeren uit het land van de dood.
Ook Johannes moest huilen, toen hij ontdekte dat niemand het waard was om de hemelse boekrol te openen die hij zag in zijn visioen (Openbaring 5). “En ik huilde erg, omdat er niemand werd gevonden die het waard was die boekrol te openen, te lezen of in te zien.” Hij huilde. Tot dat ene moment. Een stem klonk: “Huil niet. Zie, de Leeuw Die uit de stam van Juda is, de Wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol te openen en zijn zeven zegels te verbreken.”
Als alle helden van hun sokkel vallen, blijft Jezus staan.
