De Bever fluisterde héél zachtjes: “Ze zeggen dat Aslan onderweg is… dat hij misschien al in Narnia is geland.”
En nu gebeurde er iets heel merkwaardigs. De kinderen wisten geen van allen wie Aslan was, net zomin als jij; maar op het moment dat de Bever dit zei, voelde iedereen zich ineens heel anders dan daarvoor... Bij het horen van de naam Aslan voelden de kinderen allemaal een schok door zich heen gaan. Edmund voelde ineens een geheimzinnige angst diep in zijn hart. Peter voelde zich plotseling dapper en kreeg zin om avonturen te beleven. Susan kreeg een gevoel alsof er net een heerlijke geur of een prachtige melodie langs haar heen was gezweefd. En Lucy voelde zich zoals je je voelt als je ’s ochtends wakker wordt en het dringt opeens tot je door dat het vandaag de eerste dag van de vakantie is, of het begin van de zomer.
Dit fragment komt uit het boek ‘De leeuw, de heks en de kleerklast', één van de boeken uit de wereldberoemde Narnia-serie van C.S. Lewis.
Ken je dat gevoel: dat alleen het horen van iemands naam je bang maakt... of juist superblij??
